Kralj Mihailo Vojislavljević (vladao od 1046. do 1081. godine) bio je vladar Duklje (Zete) i prvi srpski kralj koji je dobio kraljevsku titulu od pape Grgura VII 1077. godine.
Tokom svoje vladavine, Mihailo je učvrstio nezavisnost svoje države, proširio teritoriju i uspostavio diplomatske odnose sa susednim zemljama.
Njegova vladavina obeležena je političkom stabilnošću i kulturnim napretkom, što je postavilo temelje za dalji razvoj srpskih srednjovekovnih država.