Kralj Stefan Radoslav Nemanjić (oko 1192 – posle 1235) bio je srpski vladar iz dinastije Nemanjića, koji je vladao od 1227/1228. do 1233/1234. godine. Bio je najstariji sin kralja Stefana Prvovenčanog i Evdokije Anđel, ćerke vizantijskog cara Aleksija III Anđela.
Tokom svoje vladavine, Radoslav se oslanjao na podršku Epirske despotovine, što je bilo posledica njegovog braka sa Anom Angelinom Komnenom Dukom, ćerkom epirskog despota Teodora Anđela. Ovaj savez doveo je do jačanja grčkog uticaja u Srbiji, što je izazvalo nezadovoljstvo među srpskim plemstvom.
Unutrašnji nemiri i nezadovoljstvo plemstva rezultirali su Radoslavovim zbacivanjem sa prestola oko 1233/1234. godine. Nakon abdikacije, povukao se u manastir Studenicu, gde se zamonašio pod imenom Jovan.
Preminuo je posle 1235. godine i sahranjen je u manastiru Studenica.
Radoslav je bio prvi srpski kralj koji je kovao sopstveni novac, što je značajan doprinos u razvoju srpske srednjovekovne ekonomije.
Njegova vladavina obeležena je političkim previranjima i uticajem vizantijske kulture, što je ostavilo trajan pečat na istoriju srednjovekovne Srbije.