Miša Dimitrijević (12. februar 1841 — 4. januar 1890) bio je srpski novinar i političar. Pojedini izvori na internetu navode 1846. godinu kao godinu rođenja, ali sudeći po natpisu na nadgrobnom spomeniku, rođen je 1841.
Potiče iz ugledne porodice.
Kao pitomac Tekelijanuma diplomirao je na Pravnom fakultetu u Pešti. Dok je studirao bio je sekretar akademskog društva. Aktivno je učestvovao u Omladinskom pokretu i u nekoliko mahova je bio biran za sekretara glavnog odbora Ujedinjene omladine srpske.
Posle zabrane rada Omladinskog pokreta u Vojvodini i Srbiji učestvovao je u formiranju Družine za ujedinjenje i oslobođenje srpsko (1871) na Cetinju.
Bio je blizak saradnik Svetozara Miletića. Godine 1879.—86 je narodni poslanik u Srpskom crkvenom saboru u Sremskim Karlovcima, gde je posle Miletićevog povlačenja iz političkog života, bio vođa saborske većine i učestvovao u borbi protiv nametnutog patrijarha German Anđelića.
Njegov kulturni i politički rad bio je vezan za Maticu srpsku (više godina je bio potpredsednik njenog književnog odeljenja) i organizovanje Ujedinjene omladine srpske.
Posle raspada Srpske narodne stranke Svetozara Miletića, postao je vođa ogranka Srpske liberalne stranke u Vojvodini.
Službovao je u gradskom Magistratu, a jedno vreme je i obavljao funkciju senatora.
Miša Dimitrijević je bio vlasnik i glavni urednik lista „Branik“, član redakcije lista Zastava, Književnog odeljenja Matice srpske kao i saradnik Srpskog kola.
Pažnju javnosti je privlačio i kritikama koje je objavljivao u Letopisu Matice srpske.
Dana 23. decembra 1889. (4. januara 1890. po novom kalendaru) ubio ga je Jaša Tomić, urednik lista „Zastava“, zbog novinarskih polemika koje su dobile lični karakter. Inspirisan ovim ubistvom dramaturg Radomir Putnik napisao je dokumentarnu dramu u dva dela „Tucindanska tragedija“ (ubistvo je bilo na pravoslavni praznik Tucindan).
Sahranjen je na Almaškom groblju u Novom Sadu.