Stevan Simić (9. maj 1882, Kratovo – 25. jun 1962, Skoplje) bio je srpski geograf, prosvetni i nacionalni radnik, kao i narodni poslanik u Kraljevini Jugoslaviji. Osnovnu školu završio je u rodnom Kratovu, a gimnaziju u Solunu i Carigradu. Studirao je geografiju, etnografiju i istoriju na Filozofskom fakultetu u Beogradu, gde je diplomirao 1906. godine pod mentorstvom Jovana Cvijića.
Nakon studija, radio je kao nastavnik u srpskim gimnazijama u Bitolju, Pljevljima, Solunu i Skoplju. Bio je aktivan član srpske četničke organizacije, doprinoseći nacionalnom pokretu u Staroj Srbiji i Makedoniji. Tokom Prvog svetskog rata služio je kao prevodilac u Srpskoj vojsci pri Britanskoj vojnoj komandi u Solunu.
Posle rata, obavljao je dužnosti profesora i direktora gimnazija u Velesu, Ohridu i Skoplju. Godine 1934. osnovao je prvi etnološko-istorijski privatni muzej u Kratovu, poznat kao "Kula Stevana Simića". Kao narodni poslanik, zastupao je Kratovski srez u Skupštini Kraljevine Jugoslavije.
Nakon Drugog svetskog rata, odbio je da se izjasni kao Makedonac, zbog čega je trpeo pritiske novih vlasti. Preminuo je u Skoplju 25. juna 1962. godine.